Jawel, klassiek vindt ze ook mooi, maar de favoriete muziek van Jantien is toch de blues. En Joe Cocker. ‘Hou jij ook van Joe Cocker?’, vraagt ze terwijl ze in de gemeenschappelijke woonkamer van haar huis in OlmenEs achter de elektronische piano schuift.
Zonder het antwoord af te wachten speelt Jantien de eerste maten om vervolgens met haar diepe alt in te zetten: ‘What would you do if I sang you a song? Would you …’. Ze is opgetogen als de melodie voorzichtig wordt meegezongen. Kom op, niet te krampachtig, knikt ze bemoedigend. Er bestaat toch niets mooiers dan samen zingen? Als het lied met een groots akkoord wordt afgesloten, vraagt haar begeleider Eva of ze ook ‘De roos en de kelk’ wil spelen, een eigen liedje van Jantien. Natuurlijk wil ze dat, al is het wel een heel andersoortige song dan die van Joe Cocker, zegt ze er meteen maar bij. En dan volgt een prachtig poëtisch vers, door haarzelf op muziek gezet. Het tere liedje gaat over een van haar dromen. Met ‘De roos en de kelk’ stond Jantien zomaar ’s morgens op; ze ging er even voor zitten en schreef in een keer de tekst uit. Eigen-lijk ging het vanzelf, de meeste goede songs zullen wel op dergelijke wijze tot stand komen, vermoedt ze.
Jantien droomt vaak. Meestal hele fijne dromen, maar soms ook nare. Elke morgen neemt Jantien met Eva haar dromen door bij het ontbijt, dan is het weer klaar.
En een enkele keer maakt ze er dus een liedje over, want ze is gek op muziek. Jantien gaat zelfstandig naar pianoles in Oosterwolde en ze zingt in het koor van OlmenEs. Is er iemand jarig dan schalt haar stem bij de dagopening boven alles uit. ‘Je mag hier zijn wie je bent’, zegt Eva. ‘Met elkaar proberen we zoveel mogelijk uit het leven te halen.’ Zo zit Jantien ook op dansles, eenmaal per week in Oosterwolde. De begeleiders van OlmenEs zoeken zorgvuldig naar de invulling die bij ieder van de bewoners past, aldus Eva. ‘Maar het omgekeerde gebeurt ook, dan houdt Jantien mij een spiegel voor en leer ik weer van haar levenslust. Dat is de essentie van sociaaltherapie van OlmenEs.’
‘Kom, dan gaan we naar mijn kamer, daar heb ik nog veel meer muziek.’ Voor de kast met de omvangrijke verzameling vist Jantien haar mooiste cd eruit, eentje met Ierse Riverdance melodieën. Afgelopen jaar heeft ze met Eva een tweedaags uitstapje gemaakt met de trein naar Den Haag. Eerst naar het strand van Scheveningen, daarna winkelen in de stad, en ’s avonds naar het Riverdance concert. Zo mooi, verzucht Jantien.
Maar o jee, we zitten hier wel te praten, maar ze moet naar haar werk op de boerderij. Want dat is Jantiens andere passie; het verzorgen van de koeien, schapen, kippen en varkens in OlmenEs. Lekker buiten. Er zijn net lammetjes geboren en ze wil even kijken hoe het er voorstaat. Of ze van plan is op haar slippers te gaan, vraagt Eva. Ach nee natuurlijk, ze kan beter haar flinke boerenstappers aandoen.
Even later fietst Jantien weer de andere kant op. Opnieuw omgekleed en met een kekke zonnebril op haar neus. De dieren heeft ze gevoerd, maar nu moet ze er vandoor. Dinsdagmiddag koorrepetitie, weet je. Nou, doei.
OlmenEs is een gemeenschap voor volwassenen met een verstandelijke beperking centraal in Noord Nederland. Antroposofie is onze basis. Wij bieden zorg, begeleiding en ondersteuning bij het samen wonen, samen werken en samen leven. Voor ons is de persoonlijkheid van de bewoner leidend, niet zijn beperking.