“Ha directeur”, groet een bewoner van ver. “Jij bent toch de directeur?” Rob de Breij steekt zijn hand op. Jazeker, hij is de nieuwe directeur, dat heeft de bewoner goed onthouden. Nog maar net in dienst van OlmenEs en hij wordt al herkend in het voorbijgaan, dat stemt bemoedigend.
De week ervoor, op de dag van het twintigjarig jubileum, stond Rob de Breij met zijn twee voorgangers onder de klokkenstoel van Tilia voor het maken van een groepsfoto. Een moment vol symboliek, zo blikt hij terug. “Met zijn drieën verpersoonlijken we de ontwikkelingsfases van OlmenEs. Oud-directeur Koop Daniëls staat voor de start en de pionierstijd. En zijn opvolger Merlijn Trouw heeft de doorgroei tot een succes gemaakt. Nu OlmenEs de maximale omvang heeft bereikt, zijn we toe aan de stabilisatiefase waarin alle behaalde verworvenheden dieper kunnen wortelen. Ik zie het als mijn opdracht om de stam van de OlmenEs boom te verdikken.”
Anders dan zijn voorgangers heeft Rob het antroposofisch gedachtegoed niet van huis uit meegekregen. Hij kwam er mee in aanraking bij Overkempe, een vergelijkbare antroposofische instelling in het Overijsselse Olst, waar hij werd binnengehaald om de organisatie in goede banen te leiden. Nadat hij die klus had geklaard en vervolgens het managen op zich nam van de vier ouderenverpleeghuizen van Zonnehuisgroep IJssel-Vecht, besefte Rob pas hoe het antroposofische mensbeeld hem had geraakt. “In de ouderenzorg wordt slechts gepamperd, mensen hoeven niets meer. Ik miste de visie op een levensontwikkeling die doorgaat.”
Maar Rob had nog een reden om zich bij OlmenEs te melden. “Ik heb gezien dat fusieorganisaties niet werken, je kunt de identiteit van een instelling niet centraal regelen. Ik geloof in de kracht van eigenheid en kleinschaligheid.“ Ook al kan hij dan niet buigen op een antroposofische achtergrond, de verbondenheid is er dus wel degelijk en hij brengt een frisse blik met zich mee. De door Merlijn Touw ingezette lijn om de antroposofische levenswijze in de hedendaagse tijd vorm te geven, zal hij doortrekken. “Ik tref een organisatie aan die zich bewust is van de eigen identiteit en tegelijkertijd openstaat om verder te zoeken. Dat wil ik vasthouden.
We moeten ons zonder dogma’s afvragen waarom we de dingen doen zoals we ze doen.”
De nieuwe directeur begrijpt dat enkele medewerkers met enige terughoudendheid op zijn aantreden reageren. Rob zou ze op het hart willen drukken dat hij niet komt als de grote veranderaar. “Het hoeft niet anders, we doen het goed.” Het zorgkantoor is zeer te spreken over OlmenEs, de inspectie al evenzo. En nog belangrijker, het tevredenheidonderzoek onder de bewoners en ouders toont aan dat OlmenEs trots kan zijn op het functioneren. “Je kunt allerlei certificaten in huis hebben, maar uiteindelijk draait het om die waardering.” Dat alles neemt niet weg dat de instelling voor nieuwe uitdagingen komt te staan. De tijd van bouwen en groei van bewonertal zorgde, naast de nodige onrust, ook voor ruimte. Die periode sluit OlmenEs nu af, de bomen groeien niet langer tot de hemel. Met de veranderingen in de zorgbekostiging en de daaruit voortvloeiende krimp van budgetten zal op nieuwe wijze de exploitatie voor de lange termijn zeker moeten worden gesteld. Nu het dorp staat, zal de directeur zich daarom richten op serieuze samenwerking met derden en op manieren om extra inkomsten te verwerven. “Bij die zoektocht mogen we het wezen van OlmenEs niet uit het oog verliezen. De kern is dat we een woonwerkgemeenschap zijn”, benadrukt Rob.
De potentie om verbintenissen met de buitenwereld aan te gaan, vraagt echter om te worden benut. Ideeën en initiatieven te over, het komt nu aan op planmatige uitwerking. Dat kan op verschillende fronten, volgens de directeur. Allereerst produceert OlmenEs goederen en diensten die een weg kunnen vinden naar afnemers van buiten, de bakkerij en het theehuis hebben daar onder andere al een begin meegemaakt.
De medisch therapeutische dienst bijvoorbeeld zou buiten de OlmenEs gemeenschap cliënten kunnen gaan behandelen, al dan niet met ambulante zorg. Met gelijkstemde instelling Ilmarinen uit Groningen hebben we een gezamenlijke salarisadministratie gevoerd, wellicht kunnen we iets soortgelijks met verpleeghuis Stellinghaven doen door de technische dienst te delen. En OlmenEs heeft prachtige theaterfacili-teiten, waar verenigingen uit de buurt hun voorstelling kunnen opvoeren. Dit alles vanuit de gedachte van de omgekeerde integratie, de berg zal naar Mozes moet komen.
“Zorginhoudelijk houden we vast aan onze eigenheid, maar we zoeken wel naar wegen om onze band met de maatschappij te verinnigen.” Zo wacht de nieuwe directeur in spanning op het haalbaarheidsonderzoek half november dat uitsluitsel moet geven over de komst van de ouderenwoongroep Zandroos op het OlmenEs terrein. “Een initiatief om toe te juichen. Maar wel een waarbij de risico’s, zoals leegstand, op geen enkele manier een bedreiging mogen vormen voor het voortbestaan van OlmenEs.”
OlmenEs is een gemeenschap voor volwassenen met een verstandelijke beperking centraal in Noord Nederland. Antroposofie is onze basis. Wij bieden zorg, begeleiding en ondersteuning bij het samen wonen, samen werken en samen leven. Voor ons is de persoonlijkheid van de bewoner leidend, niet zijn beperking.