Nog voordat de plannen voor tijdelijke huisvesting waren opgesteld, had een krachtige herfststorm al ruimte gecreëerd en daarmee de locatie bepaald. Niet in het gebied van de toekomstige permanente gebouwen, maar netjes aan de zijlijn.
Toen op 5 oktober 1993 de fax met de door VWS afgegeven vergunning binnenrolde, hoefden er nog maar enkele bomen te wijken voor een bouwplaats met een oppervlakte van zo’n 80 bij 80 meter.
Het feest kon beginnen! Op de stevige zandgrond verrees in enkele maanden een tijdelijke woonvoorziening. Een reeks van kamers aan de ene kant en eenzelfde reeks aan de andere kant. Daar tussenin sanitaire ruimtes, kantoor en twee zeer ruime woonkamers. Op 4 april 1994 werd de eerste bewoner verwelkomd: Jan Pieter Hoogenberg trad schoorvoetend over de drempel met een plantje in de hand voor het nieuwe huis. Na hem volgden in de weken erna nog 17 bewoners. Kwartiermakers zoals ze werden genoemd. Zij hebben met de medewerkers van het eerste uur een aanzet gegeven tot gewoontes en rituelen die tot op de dag van vandaag nog worden gehanteerd. Hoe woont het in zo’n onderkomen? Als in de zomer de temperaturen oplopen is het er snikheet. De enige remedie is om met een tuinslang water op het dak te spuiten ter afkoeling. Dat dat vervolgens lekkage van de dakranden tot gevolg had, was natuurlijk niet te voorzien.
Flinke kou leverde geen probleem op, ook al waren er wel wat kieren ontstaan door het loslaten van diverse rubberen strips tussen het trespa van de wanden. Het nog jonge gebouw wist zich kranig staande te houden en er is heel wat (beginners)lief en leed gedeeld. Gebouwd voor vijf jaren.
In 1999 en 2000 vertrekken de eerste bewoners naar de stenen woonhuizen. Maar zoals het ‘tijdelijke voorzieningen’ wel vaker vergaat, was ook deze plek zeer functioneel voor de opvang van bewoners vooruitlopend op de tweede uitbreiding van OlmenEs. De lichte aftakelingsverschijnselen worden verholpen, en er wordt geruime tijd weer met veel plezier in gewoond.
Na het vertrek van deze groep, dienen zich enkele individuele bewoners aan, een gezin, en soms ook wat logé’s. Niet alle hoeken en gaten worden meer met bezieling doordrongen en hier en daar vertoont zich een sleetse plek. Naast de woonfunctie in enkele ruimtes en het onderkomen van een van de werkplaatsen, ontstaat ook een opslagfunctie. Dat alles met elkaar wordt soms wat onoverzichtelijk voor een gebouw op leeftijd. Wanneer ook nog vandalen zich op schandalige wijze te buiten gaan in het interieur, wordt het tijd voor afronding van een tijdelijk leven. Gun het gebouw de rust van het einde en koester de dierbare herinneringen aan hoe het daar allemaal eens begon.
De Fraxinus draagt immers in nieuwe gedaante de naam Es in ere voort.
OlmenEs is een gemeenschap voor volwassenen met een verstandelijke beperking centraal in Noord Nederland. Antroposofie is onze basis. Wij bieden zorg, begeleiding en ondersteuning bij het samen wonen, samen werken en samen leven. Voor ons is de persoonlijkheid van de bewoner leidend, niet zijn beperking.