We leggen een aantal vragen voor aan vrijwilliger Daisy Breddels. Daisy is 33 jaar en doet naast het werk in de Thuja, het internetcafé van OlmenEs, ook nog vrijwilligerswerk bij tweedehands kledingwinkel Likegoed in Oosterwolde.
1. Hoe is de samenwerking met, en de betrokkenheid bij OlmenEs als vrijwilliger?
Momenteel erg goed. Er zijn regelmatig vrijwilligersavonden. Op deze avonden krijgen we veel verschillende soorten informatie. De ene keer gaat het over de geschiedenis van OlmenEs, de andere keer over hoe we om kunnen gaan met agressie of lichamelijke intimiteit. Dat is prettig, hier kan ik ook terecht met eventuele vragen of om ervaringen te kunnen delen met de anderen. Ook vind ik de vrijwilligercoördinator Heleen heel plezierig. Ze is heel behulpzaam, reageert heel snel op vragen en zal altijd bijzonderheden doorgeven. Dat is heel erg fijn.
2. Is het contact met de bewoners en medewerkers in OlmenEs anders dan je gewend bent of anders dan je eerder hebt ervaren op een vorige werkplek of in vorig vrijwilligerswerk?
Ik heb nooit eerder gewerkt met mensen met een verstandelijke beperking, ik kan het dan ook nergens anders mee vergelijken. Tijdens de vrijwilligersavonden kom ik natuurlijk veel andere vrijwilligers tegen, maar veel onderling contact is er hiernaast niet. Het contact met de medewerkers die meekomen naar het internetcafé is heel verschillend. De een maakt even kennis en een kort praatje, anderen zeggen niks en zitten de avond zonder contact te maken in het café. Maar goed, soms weet ik zelf ook niet meer of ik me nou wel of niet heb voorgesteld aan iemand.
3. Wat trekt je aan in OlmenEs om je vrijwillig in te zetten?
Het geeft me voldoening om te kunnen helpen, het is voor mij een kleine moeite en dat geeft voor een hele grote groep mensen een leuke avond in het internetcafé, en die leuke avond geldt voor mij natuurlijk ook.
4. Wat heeft in de tijd dat je hier bent de meeste indruk gemaakt?
De gehele woongemeenschap. Ik vind het heel mooi om te zien hoe goed de bewoners elkaar en de medewerkers kennen. Het is net een klein dorp met een hele gemoedelijke, vertrouwde sfeer. Ik vind het mooi daaraan deel te nemen en daar een klein deel aan te kunnen bijdragen.
5. Wat is het leukste wat je hier tot nu toe hebt meegemaakt?
Niet echt iets heel groots, het zijn de kleine dingen. Het oprechte enthousiasme van bewoners. Het onderlinge ouwehoeren. Elkaar boos corrigeren, een ruzie zien bijleggen of een ander omarmen uit vriendschap. Daar geniet ik stilletjes van.
Daisy vertelt verder:
In het najaar van 2009 ben ik begonnen als vrijwilliger in de Thuja, het internetcafé. Janine, ook een vrijwilliger in OlmenEs, maakte me enthousiast. Sindsdien help ik mee op de maandagavond. Als ik er ’s avonds arriveer, staat er meestal al een groepje te wachten voor de deur van ‘het kerkje’. Dan breekt de drukste periode van de avond aan. De een wil achter de computer, een ander wil koffie, zijn verhaal kwijt, iets vragen, bevestiging hebben of er wel genoeg printpapier is, of zeker weten of hij/zij op de lijst staat. Het kan namelijk heel druk zijn, regelmatig zijn er zo’n 25 bewoners die langs komen. Iedereen mag 20 minuten achter de computer, en die tijd is vaak veel te snel om. Ik vind het wel eens moeilijk om ze erachter weg te halen, omdat ze nog zo graag even door willen. Gelukkig werk ik met nog twee leuke vrijwilligers. Want ook moet er koffie en thee worden geschonken en afgerekend door de bewoners, en daar is ook hulp bij nodig. Halverwege de avond wordt het vaak een stuk rustiger. Dan is er ook meer tijd om even uitgebreider te kletsen of een spelletjes te doen. Soms ga ik naast ze zitten tv kijken. Wanneer het weer komt aan het einde van het journaal, weet iedereen dat het tijd is om op te stappen. Binnen een mum van tijd is het pand ineens leeg. De tv wordt uitgedrukt, computers afgesloten, een paar komen nog even een hand schudden en vaak lopen dezelfde personen nog even met ons mee om de sleutel van de Thuja weg te brengen. En voor ik het weet zit ik weer in de auto naar huis. Weer een maandag voorbij.
OlmenEs is een gemeenschap voor volwassenen met een verstandelijke beperking centraal in Noord Nederland. Antroposofie is onze basis. Wij bieden zorg, begeleiding en ondersteuning bij het samen wonen, samen werken en samen leven. Voor ons is de persoonlijkheid van de bewoner leidend, niet zijn beperking.