Berichten vanuit de directie

Bij dit rondlopen met deze vraag merkte ik dat ik steeds weer uitkwam op de woorden respect en trots. En daarom heb ik besloten dat dit de kernwoorden voor mij zijn en hoop ik dat een ieder na het lezen van de Veelzijdig deze woorden ook gaat herkennen. Wat maakt me dan zo trots en vanwaar kies ik het woord respect?

Trots zit bij mij vooral in de wijze waarop we met elkaar aan het werk zijn in deze periode van verandering. Ieder op zijn eigen manier, voor sommigen spannend, soms met een vleugje angst en weerstand, voor anderen vol energie en met hoge verwachtingen. Maar in beide gevallen werken we hard aan het doel om toe te werken naar de zelforganisatie zoals we voor ogen hebben. Ik ben daarin ook trots op de werkgroep implementatie, die zo’n duidelijk plan heeft geschreven. Heb je deze nog niet helemaal doorgenomen? Ik kan het je echt aanraden, omdat het weer zo duidelijk neerzet wat we doen, en bovenal waarom we het ook alweer en op welke manier jij zelf invloed op dit hele proces hebt. Er zijn intussen al fl ink wat teams gestart met het teamcoachingsproces en de eerste verbeterteams zijn al hard aan het werk. Verderop in deze Veelzijdig is daar meer over te lezen.

Trots was ik ook toen ik bij de bijeenkomst was waar een afvaardiging van alle organisatieonderdelen samenkwam om te onderzoeken op welke wijze wij de antroposofi e in de dagelijkse praktijk kunnen borgen. De antroposofi sche visie op zorg vertalen naar de dagelijkse praktijk, medewerkers maximaal kunnen ondersteunen om dit te doen. Dat is de uitdaging die er voor deze groep medewerkers ligt. Daarin zijn we met elkaar ook zoekend hoe we de functie van zorgprocesbegeleider hierin de komende jaren vorm kunnen geven. Om zo onze visie in het dagelijks leven zichtbaar te houden.

Trots was ik ook hoe we als gemeenschap de uitvaart van Dora hebben gedaan. Niet met woorden te beschrijven wat er dan gebeurd wanneer een bewoner komt te overlijden en de woon-werkgemeenschap zo nadrukkelijk voelbaar is en iedereen, ongeacht functie, om Dora en haar familie heen staat en het team ondersteunt om de laatste eer aan Dora te bewijzen.

Dan is naast trots, respect op zijn plaats. Wat doen we dit toch mooi met elkaar en wat mogen we hier toch op vertrouwen. Respect heb ik voor de wijze waarop je als medewerkers, bewoners en verwanten met elkaar werkt om OlmenEs gezond te houden, ook voor de toekomst. Vandaar dat die ene regel uit de grondsteenspreuk me altijd weer zo aanspreekt, waar we het in de bijeenkomst met de aandachtsfunctionarissen antroposofi e laatst over hebben gehad:

“Zo laten wij worden elkanders gereedschap”

Ik gun het ons dat we ons hier in de komende periode toenemend op kunnen richten. En onze samenwerking en zorg voor elkaar zo inrichten dat we elkaar versterken, ondersteunen en in je kracht gezet worden. Dit om op deze wijze onze gemeenschap, bewoners en medewerkers optimaal te ondersteunen in hun ontwikkeling. Een fijne zomer iedereen!

Rob de Breij