Per januari is in OlmenEs een nieuwe OR geïnstalleerd. De afgelopen periode hebben ze hun waarde al kunnen laten zien. “Directeur Rob de Breij zette ons als voelsprieten in om aan de hand van onze praktijkervaringen telkens de coronamaatregelen bij te stellen.”
Joris (werkplaatsleider boswerkplaats), Josephine (groepsbegeleider Fraxinus beneden) en Marjan Blomsma (werkplaatsleider Salix) behoren tot de oude garde van de OR. De club telt drie nieuwe leden: Titia Mud (groepsbegeleider Prunus), Michaël Panzer (werkplaatsleider Terra) en Maran Veenstra (groepsbegeleider Wingerd en medewerker secretariaat).
Een mooie mix van sofen en niet-sofen. Josephine zegt: “Je moet niet allemaal van hetzelfde type zijn, met onderlinge tegenspraak kom je tot de best afgewogen adviezen.” “Want dat is wat de OR doet”, vult Joris aan, “Wij hebben een stem in de beleidszaken die het personeel aangaan. Dat is een breed palet, maar ook begrenst. Niet iedereen heeft daar een realistisch beeld bij.”
Wat doet de OR?
Onvermijdelijk overheerst corona de agenda van de OR, aldus voorzitter Joris Prozee. “Het wonen en werken in de eigen bubbel en het constant bijsturen met ad hoc-maatregelen hebben grote impact op de bewoners, maar ook op de medewerkers. Het voorkomen van een zorgkloof vraagt veel van het improvisatievermogen.” Wat je als OR dan kunt betekenen, medelid en notulist Josephine Terpstra: “Onze inbreng richt zich op de praktische uitvoering; zijn de regels wenselijk en menselijk, dat vragen we ons steeds af.”
Nu verruiming eraan komt, praat de OR mee over hoe OlmenEs stapsgewijs kan terugkeren naar het oude normaal. Als Joris terugkijkt, dan overheerst toch een gevoel van trots. “Ondanks de voorzorgsmaatregelen kregen
we met een serieuze uitbraak te maken en hebben we even in angst gezeten. Onder de bewoners hebben zich geen ernstige gevallen voorgedaan. Naar mijn idee heeft de aandacht voor een gezond leven (mentaal en fysiek) in OlmenEs daaraan bijgedragen; het biologische eten, de natuurlijke omgeving en de manier waarop de bewoners in het leven staan.”
Een groot punt van zorg is het personeelsgebrek op termijn, het dreigende vooruitzicht voor de hele gezondheidszorg. Joris: “Onze inzet spitst zich toe op twee punten; hoe houden we mensen vast en hoe houden we de cultuur in stand?” Daar valt genoeg van te vinden en over te zeggen. Ook moet OlmenEs voldoen aan de landelijke norm. De aangekondigde korting van het zorgkantoor kon gelukkig worden afgewend, maar leidde wel tot een nieuwe manier van rekenen. Elk woonhuis en werkplaats heeft nu een eigen aparte begroting om de volgende toetsronde het hoofd te bieden. Ook van binnenuit zijn veranderingen op komst, aldus Josephine. “De oorspronkelijke bewoners bereiken zo langzamerhand de herfst van hun leven, dat vraagt om aanpassingen in de begeleiding. Daar komt bij dat nieuwe bewoners in de regel intensievere begeleiding nodig hebben. Dat heeft consequenties voor de personeelswerving: Wie haal je binnen? En als de zwaartebeperkingen omhoog gaan, heeft dat ook weer gevolgen voor het verbouwbeleid.”
En dan heeft de OR nog een eigen speerpuntenlijstje. De omschakeling naar een zelforganisatie met meer ruimte voor persoonlijke inbreng op de werkvloer, houdt ook in dat de sociale veiligheid moet worden gewaarborgd. Medewerkers moeten zich gesteund weten in hun nieuwe rol. “Dat signaal heeft de directie opgepikt”, aldus Joris. De OR-leden houden daarbij de vinger aan de pols. Josephine: “Al wordt de zelforganisatie breed omarmd als groot goed, de behoefte aan verduidelijking houdt voorlopig nog wel even aan. Begrijpelijk, want waar liggen de kaders van zelf-organisatie en waar zoek je de faciliteit bij het clusterhoofd?”
Ander prangend aandachtspunt bovenaan het OR-lijstje: De verbinding in OlmenEs. Joris: “Als gemeenschap kwamen we niet meer bij elkaar en het zal voor de begeleiders nog een hele tour worden om de verhoudingen te herstellen. Al was het maar omdat sommige bewoners de prikkelarme corona-omgeving als prettig hebben ervaren. Het nieuwe startpunt is Sint Jan, dan gaan we meer versoepelen en daar kijken we naar uit.”
Inbreng is altijd welkom!
De thema’s en inspanningen van de OR staan niet bij iedereen op de radar, ondervinden de leden. Ontmoedigt dat niet? Joris: “Ja soms, maar dat heeft mij er niet van weerhouden om mij opnieuw kandidaat te stellen. Ik vind nu eenmaal van veel dingen wat en middels de OR kan ik met mijn ideeën meebouwen aan OlmenEs.” Dichtbij de knoppen zitten is ook de drijfveer voor Josephine: “Ik vind het interessant om te zien hoe de organisatie werkt en houd daarbij de belangen van de medewerkers in het oog. Dat vereist een helikopterblik, geen onvrede-agenda.”
Normaal gesproken overlegt de OR periodiek met de Cliëntenraad en ontmoeten zij de Raad van Toezicht om tot afgewogen adviezen te komen. “We luisteren naar alle betrokkenen en trekken daar onze conclusies uit. Uiteindelijk staan in onze afweging medewerkers, maar ook de bewoners voorop.”
De OR zou uit eigen gelederen graag meer input willen krijgen. “Wij worden gehoord en de lijnen zijn kort. Wil je wat veranderen, gebruik de OR om een serieuze poging te wagen.”
OlmenEs is een gemeenschap voor volwassenen met een verstandelijke beperking centraal in Noord Nederland. Antroposofie is onze basis. Wij bieden zorg, begeleiding en ondersteuning bij het samen wonen, samen werken en samen leven. Voor ons is de persoonlijkheid van de bewoner leidend, niet zijn beperking.