Voor de nieuwe Fluitelier wou Nynke graag Ilse interviewen. Op een koude woensdagochtend spraken we buiten af bij de Robinia.
Hoe ben je bij OlmenEs terecht gekomen?
Ik ben nu bijna tien jaar in dienst bij OlmenEs. ‘Krijgen we een feestje?’, vraagt Nynke. Nee dat is pas bij 12,5 jaar in dienst. Daarvoor woonde ik in Eindhoven en ben op een gegeven moment naar het Noorden verhuisd. Ik zag een vacature van OlmenEs voor een groepsbegeleider op de Wingerd. Ik heb gesolliciteerd en de baan gekregen. Ik heb vier jaar op de Wingerd gewerkt.
Werd je toen aangestoken om wat anders te gaan doen?
Het werken op de Wingerd werd me een beetje te zwaar en toen ben ik bij de Salix aan het werk gegaan. Dat was met de groep die toen nog de Betula-groep heette. Toen ik na verloop van tijd hoorde dat Marlon een dag minder in de week in de kruidentuin ging werken, kon ik daar één dag in de week aan de slag. Na verloop van tijd is dat een fulltime functie geworden.
Hoe ben je bij René terecht gekomen?
René was op zoek naar mensen die konden helpen bij het organiseren van het sprookje ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van OlmenEs. Ik heb toen ook mee geholpen en zo waren we best vaak samen… ‘En toen groeiden jullie naar elkaar toe’, vult Nynke aan. Ja zo is het gegaan.
Waarom vind je het leuk om bij OlmenEs te werken?
Het culturele leven spreekt mij erg aan. Ik was al een beetje bekend met de Antroposofie door de Vrije School en ik voel me dan ook helemaal op mijn plek bij OlmenEs. Ik vind het fijn om met de bewoners te werken en ik geniet ook erg van de seizoenen en het buiten werken in de kruidentuin. Ik vind het leuk om nieuwe producten te ontwikkelen, daar kan ik goed mijn creativiteit in kwijt. In de winter maken we onder andere crèmes, zeepjes en thee.
Hoe jong ben jij?
Ik ben net 50 geworden “Zo zie je er niet uit. Je bent zo jong als je jezelf voelt”, voegt Nynke daar wijs aan toe.
Wat is je lievelingseten?
Ik houd vooral heel erg van Italiaans eten. Ook van eten met vis, zoals zalm.
Heb je huisdieren?
Ik houd wel van huisdieren, maar ik heb ze niet omdat ik het zielig zou vinden als ze de hele dag alleen thuis zouden zijn wanneer ik aan het werk ben. Vroeger hadden we kippen en geiten en dat vond ik erg leuk.
Wie zet de container bij de weg?
Dat kan er maar eentje zijn en dat ben ik.
Hiermee zijn we aan het einde gekomen van het interview. Nynke bedankt Ilse en we gaan gauw naar binnen, waar het beter toeven is.
OlmenEs is een gemeenschap voor volwassenen met een verstandelijke beperking centraal in Noord Nederland. Antroposofie is onze basis. Wij bieden zorg, begeleiding en ondersteuning bij het samen wonen, samen werken en samen leven. Voor ons is de persoonlijkheid van de bewoner leidend, niet zijn beperking.