Een wandeling met Grietzen Kunnen over het terrein van OlmenEs heeft veel weg van een reis door de tijd die alle richtingen uitschiet. De projectmanager van de bouw schakelt met volstrekte vanzelfsprekendheid van verleden naar toekomst, om in een adem weer terug te keren bij het hier en nu.
Vanaf het hoofdgebouw bij de ingang tot aan de boerderij met de weilanden liggen nu twee opeenvolgende brinken met de bewonershuizen en de werkplaatsen, het bos aan weerskanten. Grietzen heeft als bouwmeester bij elk afzonderlijk gebouw aan de wieg gestaan. Als straks de laatste brink is voltooid, dan is het oorspronkelijke initiatief volgens plan uitgevoerd en beschouwt hij zijn levenswerk als volbracht.
Van meet af aan heeft OlmenEs zich volgens Grietzen laten leiden door drie uitgangspunten. ‘Wij willen levendigheid in ons dorp, bewoners moeten elkaar op straat kunnen ontmoeten, vandaar de keuze voor de brinkbebouwing. Naast wonen nemen we arbeid heel serieus.
Werk draagt bij tot het zelfbewustzijn van de bewoners en versterkt de onderlinge band. En we huldigen het principe van organisch bouwen; harmonieuze architectuur heeft invloed op de ontwikkeling en het welzijn van mensen. Je kan dus spreken van een morele verplichting om de gebouwen liefdevol vorm te geven ’
Wat dat betekent valt direct op bij binnenkomst in de huizen; de vertrekken zijn ruim en licht. Open naar de straatkant voor bewoners die van reuring houden, meer gericht naar de bosrand voor bewoners die onrustig worden van teveel prikkels. Elk gebouw in OlmenEs heeft zijn eigen identiteit, geen pand is gelijk. Het heeft Grietzen de nodige hoofdbrekens en overredingskracht bij de architect gekost, maar hij houdt vast aan de gedachte dat individualiteit gerespecteerd dient te worden. Kan het niet uit de lengte, dan moet het uit de breedte. Zo heeft hij bewerkstelligt dat de twee gezamenlijke woonruimtes in de nieuwbouw voor bewoners met gedragsproblemen met de helft worden vergroot, door een dringend beroep te doen op de speciale reserves. Ook ziet hij graag twee begeleiders op de zware groepen van vier bewoners, al loopt OlmenEs dan tegen meerjarige exploitatieproblemen aan. ‘Dat hebben we opgelost door er een tweede verdieping op te zetten met acht appartementjes voor anderen die zich zelfstandig kunnen redden. Die groep kan toe met een begeleider, en zo komt het financiële cirkeltje dan weer rond.’
Voor de gemeenschappelijke zaal heeft Grietzen een klokkenstoel laten plaatsen met twee klokken. De oude stamt nog uit de tijd van het sanatorium, in de nieuwe staat in brons gegraveerd: ‘Wij volgen onze ster’. Zo heeft hij de bouw van OlmenEs gedaan, de beheerskant vertrouwt hij met een gerust hart toe aan zijn opvolgers.
Ach ja, nu we het er toch over hebben. De dorpswinkel heeft nog een serre nodig, en een terras waar bewoners met hun familieleden of de langsfietsende toeristen wat kunnen drinken en eten. Om dat te kunnen verwezenlijken is fondswerving noodzakelijk. De actie staat op stapel, maar het kan vast geen kwaad om daar nu al even melding van te doen.
Donderdag 27 mei 2010 was er reden voor een feestje. Het hoogste punt van de nieuwbouw werd bereikt. Zoals gebruikelijk was er voor iedereen een hapje en een drankje.
OlmenEs is een gemeenschap voor volwassenen met een verstandelijke beperking centraal in Noord Nederland. Antroposofie is onze basis. Wij bieden zorg, begeleiding en ondersteuning bij het samen wonen, samen werken en samen leven. Voor ons is de persoonlijkheid van de bewoner leidend, niet zijn beperking.