Door de werkgroep omgaan met sterven waren de bewoners en medewerkers uitgenodigd om samen een korte bijeenkomst te hebben bij onze natuurbegraafplaats. Om kwart voor vijf hadden we ons verzameld bij de klokkenstoel en van daaruit wandelden we gezamenlijk naar de plek in het bos waar de natuurbegraafplaats is.
Degene die zich verzameld hadden waren Hannah, Meike,
Hiske, Stefan, Els, Jaap, Arnout, Johan, Renée, Nynke, Erik, Froukje, Jan, Leny, Siepie, Rina en ondergetekende. Ewout sloot zich wat later aan. Onderweg tijdens de wandeling kwamen er verschillende ervaringen over mensen die overleden waren ter sprake.
Op de natuurbegraafplaats aangekomen kregen we allen een waxinelichtje. We gingen in een halve cirkel staan rond degene die er begraven liggen. Stefan stak samen met Rina het licht in de lantaarn aan. In het afgelopen jaar is de moeder van Stefan overleden.
Daarna gingen we ons eigen lichtje aansteken bij Rina. Er werd een woord gesproken door Siepie. Jan vertelde in een verhaal wat Allerzielen inhoudt. En hoe mensen in zuidelijke landen een wat andere manier van vieren hebben met Allerzielen dan wij hier in West - Europa.
Ook hebben we twee liederen gezongen met begeleiding door Leny op de blokfluit.
Zuivere vlam,
verdrijf met je licht de angsten van ons hart.
The River is FlowingSiepie sloot af met een gedicht en zo kwam er een einde aan deze mooie viering. Alle persoonlijke lichtjes brandden in het schemerduister. Wij verlieten de plek in stilte. Alleen het ruisen van de bomen was te horen. Gezamenlijk gingen we naar huis. Thuis bij Stefan aangekomen brandde daar een kaars voor Wouter, een aantal jaren geleden overleden medewerker.
DE MENSEN VAN VOORBIJ
De mensen van voorbij
wij noemen ze hier samen.
De mensen van voorbij;
wij noemen ze bij name.
Zo vlinderen zij binnen
in woorden en in zinnen
en zijn wij even bij elkaar
aan ‘t einde van het jaar.
De mensen van voorbij;
zij blijven met ons leven.
De mensen van voorbij
ze zijn met ons verweven
in liefde, in verhalen,
die wij zo graag herhalen,
in bloemengeuren, in een lied
dat opklinkt uit verdriet.
De mensen van voorbij
wij zullen ze niet vergeten.
De mensen van voorbij
zijn in een ander weten.
Nu mogen ze dáár wonen,
waar pijn niet meer kan komen.
De mensen van voorbij
zijn in het licht, zijn vrij.
Hanna Lam
Marijke Ebbing
OlmenEs is een gemeenschap voor volwassenen met een verstandelijke beperking centraal in Noord Nederland. Antroposofie is onze basis. Wij bieden zorg, begeleiding en ondersteuning bij het samen wonen, samen werken en samen leven. Voor ons is de persoonlijkheid van de bewoner leidend, niet zijn beperking.